Vorig jaar las ik het boek ‘Herstellende landbouw’ van de Amerikaan Mark Shepard. Permacultuur ging het over – voedsel verbouwen in harmonie met de natuur. En dan als serieuze vorm van voedselproductie. Ik was onder de indruk. Vanwege de consequentheid van Shepard: dit zijn mijn principes en daar leef ik voor. En zijn ijzersterke onderbouwing. Dus dacht ik op een grijze zondagmiddag in januari: misschien wil hij wel naar Nederland komen. En dat wilde hij.
Op de Doornik Natuurakkers doe ik aan biologisch-dynamische landbouw. Permacultuur heeft vanzelfsprekend mijn interesse. Maar toen ik mijn voelhorens afgelopen winter bij de Gebruikersraad van Park Lingezegen uitstak, bleek die permacultuur ook te omarmen. Permacultuur kan een speerpunt worden, een eigen merk voor Park Lingezegen denken we.
Inmiddels zijn we een paar maanden verder. Stip op de horizon in ons denken is het voedselbos, een speciale vorm van permacultuur waarbij je oogst uit een bos. Denk niet aan een dicht begroeid bos, want de productiekracht van de natuur vind je vooral op de overgang van bos naar andere landschappen. Een voedselbos bestaat uit ‘savanne’ met struiken en hogere begroeiing, waar je op een slimme manier van bosranden gebruik maakt.
Bij een voedselbos ontwerp je met de natuur mee, en dat is een hele puzzel. Eerst kijk je wat er is: is er hoogteverschil, waaruit bestaat de bodem, is er water? Vervolgens ga je met een groep mensen en 10 ontwerpprincipes als handvat aan de slag.
En dan merk je: elke plek is anders. Zeggen: hier is een stuk land en begin maar, gaat niet. Je moet het zien en dan ook nog doen. Shepard brengt de theorie thuis succesvol in de praktijk en kan ons veel leren. Dat doet hij eind november tijdens vier workshops en een congres.
Tijdens deze week gaan we praktisch aan het werk en veel naar buiten. Het is vooral interessant voor mensen die land hebben en concreet aan de slag willen. Maar ook voor mensen die gewoon willen weten hoe je de wereld op een gezondere manier kunt voeden. Het is voor overheden, die zich zorgen (moeten) maken over de bodem. Voor studenten. En voor boeren die willen omschakelen; een jonge groep boeren, de Bodemboeren, heeft zich al gemeld.
Het gaat mij niet zozeer om de workshops en het congres, maar om de beweging die ze hopelijk op gang brengen: het voedselbos als de toekomst van voedselproductie. Ik droom van 20 hectaren bongerds en 20 hectaren voedselbos die straks écht worden aangelegd, binnen of buiten Park Lingezegen. Ik droom van een beweging die onomkeerbaar is, waarbij mensen elkaar vinden en kennisdelen. Er zit al heel veel in de lucht, ik hoop dat wij eind november het laatste duwtje kunnen geven.
Louis Dolmans
Foto: pixaby.com
