“Door die blog zit je er nou wel mooi aan vast,” zegt collega D. Huh? Ik vind mijn collega’s zonder uitzondering allemaal even fijn en lief, maar welk beeld hebben ze eigenlijk van mij?, vraag ik me af. (Later noemt D. me ook nog een watje, omdat ik me zo snel heb laten overhalen. Nou ja, laat ‘ie zelf meelopen! D. is nu wel iets gedaald op de ranglijst, dat begrijp je.) Want: als ik iets beloof, hou ik me daar aan, blog of geen blog.
Dus de kop is eraf! Ik ben begonnen. (Het liefst had ik er op de bank nog een week of twee over gefilosofeerd, maar nog langer uitstellen ging echt niet meer.) Na drie keer lopen heb ik nu week 3 van een 10 weken-schema afgerond. Of eigenlijk week 4. Week 3 en week 4 zijn namelijk hetzelfde, maar ik heb geen tijd om ‘m twee keer te doen. Ook train ik vier in plaats van drie keer in de week. Het zal allemaal wel heel onverstandig zijn, en waarschijnlijk val ik in dezelfde valkuil als de vorige keer, maar ja, nu loop ik straks wel mooi die 5 kilometer. Als ik niet voortijdig ben ingestort.
Deze week slofte collega en mede-teamlid W. nog mijn kamer binnen. W. is ook net begonnen, maar heeft een gezin met jonge kinderen en weet niet waar hij de tijd vandaan moet halen. Hij hoopt twee keer per week te kunnen trainen. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te snappen dat 5 kilometer op 12 oktober een utopie is (want W. is wel verstandig en begint netjes bij week 1). Dat lijkt hij zelf ook te hebben bedacht, dus kwam hij mij het voorstel doen sámen die 5 kilometer te lopen. Nog voor de woorden zijn uitgesproken heeft hij zelf het manco doorzien: dan hebben we een vijfde man nodig. En nee, die hebben we niet. W. ziet het geloof ik nog minder zitten dan ik.
Morgen nog een rondje lopen en dan uitslaapdag. Joepie!
Fijn weekend!
Lot
Lotty is beginnende hardloper en doet mee aan de Lingezegenloop. Ze blogt daarover op parklingezegen.nl/lingezegenloop
