Zoek je nog iets om te doen in de kerstvakantie? Wat dacht je van een flinke wandeling en ondertussen speuren naar materialen voor in een kerststukje?
Een midwinterwandeling maken. Ergens in een bos, door een ruige berm of langs struweelranden, allemaal te vinden in Park Lingezegen. En dan eens opletten waar je eigenlijk overheen en langsheen loopt. Hoe beter je kijkt, hoe meer je ziet. Je hoeft het alleen nog maar op te rapen om van al die mooie dingen een kerststukje te maken. Laten we het een winterstukje noemen, dan kan het langer mee.
Allereerst wil ik even gezegd en geschreven hebben dat ik echt helemaal niet creatief ben. Ik kan iets heel mooi vinden, maar om iets moois zelf te maken, dat is wat anders.
Op mijn eigen volwassen houtje maakte ik nog nooit een kerststukje, alleen als kind of met kinderen. Laatst op de Winterfair bij landwinkel De Woerdt passeerde ik een tafel waar kerststukjes gemaakt werden. Ik lette er niet echt op maar het maakte toch wat los en toen liep ik zomaar te struinen, speurend naar dingen om een stukje van te maken.
Dichtgevouwen bloemen van de peen.
Het verbaast me hoeveel ik zie. Stukken schors of kale takken, zij zorgen voor de grote structuur van het stukje. De schors raakt los van afgevallen takken. Mos dient om open plekken op te vullen, dat doet het in de natuur ook al. En dan het echte werk met een verrassend ruime keuze uit vele soorten bloemen die, ook uitgebloeid, nog mooi en karakteristiek zijn. Bijvoorbeeld om takken heen gedraaide haagwinde heeft nog mooie zaadbolletjes. De hoge aren van smalle weegbree zijn van verfijnde pracht. Dichtgevouwen bloemen van de peen zijn nog steeds te vinden en lijken fijne kant te omvatten. Op het komend voorjaar wijzen de heel prille katjes van hazelaars en elzen. Ze zijn niet geschikt om af te knippen voor een stukje, want ze moeten nog zoveel. Wel heel erg mooi is een takje van de els met elzenproppen, de sierlijk kleine kegeltjes waaruit de zaden vervlogen zijn. Voor wie durft is een kaardenbol of een klit ook iets, een uitdaging kan je het noemen. Handschoenen aan? Heel leuk is de lisdodde-klapsigaar: in de warme kamer ontplofte die al snel tot een sneeuwsimulator.
Ik waarschuwde al dat ik niet creatief ben. Tegen wie het stukje op de foto niet kan waarderen, zou ik zeggen: maak zelf maar wat mooiers. Ik heb het in een vaasje met vele openingen gestopt. Klassiek is natuurlijk een schaaltje vullen met klei, plastic erover doen tegen uitdrogen en daar de takken insteken. Makkelijker is het steekschuim te kopen. Maar aan iets kopen wilde ik niet beginnen.
Margreet Jellema
