Wegslakken, zo heten ze echt, deze soort naaktslakken: die roodbruine slijmkruipers die bij voorkeur met z’n allen het fietspad nemen. En daarvan komen er in Park Lingezegen steeds meer. Zelfs op het snelfietspad tref je dit langzame verkeer.
Meestal komen ze in de nacht tevoorschijn omdat ze zich overdag schuil houden op een vochtig plekje om niet uit te drogen. Maar door de vele regen van de laatste tijd is het voor een naaktslak ook overdag vochtig genoeg om erop uit te gaan. Indachtig het spreekwoord: ‘Een slak op de goede weg, wint het van een haas op de verkeerde weg’, kruipen ze onverstoorbaar door in een niet te duiden los verband. En de fietsers moeten maar zien hoe ze hen ontwijken, die hebben teveel haastigheid over zich en zijn misschien wel helemaal verkeerd op weg. Ze rijden door een mooi landschap, zien ze dat wel? Zien ze de eerste herfstbladeren al kleuren? Zien ze in de vroege morgendauw de reetjes in het nieuwe bos aan de Rijkerswoerdsestraat? Merken ze in de avond de zwermen kauwen op, die kwetterend rondvliegend? De hoog opgetaste wolkenluchten boven het open land? De ganzen- en zwanenouders die statig door het water glijden met hun puberkroost, nog in een grauw verenpak? De paddenstoelen in het gras, op oud hout, in rommelhoekjes?
Die slakken kruipen voort zolang het nog kan. Onder de 10 graden zoeken ze een plekje om te overwinteren. Maar ze hebben vast al ergens eitjes achtergelaten voor volgende zomer. Parende slakken, dat is iets bijzonders: ze bevruchten elkaar wederzijds! Slakken zijn hermafrodiet, mannelijk en vrouwelijk tegelijk. En daarom zetten ze allebei tientallen eitjes af die bij warm weer na drie weken uitkomen. En dat kan zich enkele keren per zomer herhalen.
Slakken genoeg dus, met wat zomerse warmte erbij groeien ze als kool. Alleen laten zíj de kool niet groeien. Menig tuinder of tuinier ziet de bladeren van zijn gekweekte plantjes veranderen in een stelsel van nerven. De ruwe tong van de slakken raspt het groen er tussen uit.
Toch zijn er heel wat dieren die wel houden van een slakje, liefst een jong exemplaar: lijsters, merels, egels, padden, kikkers, spitsmuizen, salamanders, hagedissen, hazelwormen. Kippen eten graag de eitjes van slakken. Maar kennelijk kunnen al deze dieren met elkaar de aanwas niet goed aan, en zoeken de slijmerds met behulp van twee voel- en twee kijksprietjes op hun kop hun weg over het warme asfalt van het fietspad.
Als de slakken toch dwingen langzaam te rijden, laat dan de verleiding toe om eens beter rond te kijken naar de omringende natuur. Maar…… dat kan ten koste van die slakken gaan.
Margreet Jellema,
Bureau De Knotwilg
