Heggen, weilanden, wuivend graan van vergeten rassen en bloeiende akkerranden: het landschap van Doornik is een lust voor het oog. Akkervogels, bijzondere planten en insecten voelen zich er thuis, maar ook de boer kan er zijn boterham verdienen. Het leverde hem de tweede prijs van de Ekoland Innovatieprijs op.
Heggen, weilanden, wuivend graan van vergeten rassen en bloeiende akkerranden: het landschap van Doornik is een lust voor het oog. Akkervogels, bijzondere planten en insecten voelen zich er thuis, maar ook de boer kan er zijn boterham verdienen. Het leverde hem de tweede prijs van de Ekoland Innovatieprijs op.
‘Er zijn vele vormen van landbouw denkbaar. De huidige landbouw zit op een schadelijk spoor waaraan de hele biodiversiteit ten onder gaat. Iedereen doet z’n best om het beter te doen, maar het is dweilen met de kraan open zolang grootschalig het uitgangspunt blijft. Ik zet daar een stukje kleinschaligheid tegenover en laat zien dat je daarmee de kost kunt verdienen.’
Geld verdienen
Sinds het begin van Park Lingezegen zwaait Louis Dolmans min of meer de scepter op Landgoed Doornik. In alles wat hij doet is natuur het uitgangspunt. Het leverde hem – boer, vogelkenner, natuurliefhebber – de tweede prijs op van de Ekoland Innovatieprijs. Ekoland is een vakblad voor de biologische landbouw, de prijs een juryprijs. Daardoor betekent het ook echt wat, vindt Louis, omdat deskundigen waarderen wat hij doet. ‘Fantastisch. En iedereen lijkt het ineens over je te hebben. Daar is het mij om te doen, want ik wil het gedachtegoed van natuurlijke landbouw verder verspreiden.’
De jury waardeerde Louis’ Doornik Natuurakkers vooral vanwege de eigenzinnige manier waarop hij zijn geld verdient. Louis verkoopt zijn graan, maar stuurt ook ‘gewoon’ Park Lingezegen een rekening. Hij beheert immers het landschap voor het park. ‘Ik had ook subsidie kunnen aanvragen voor agrarisch natuurbeheer, maar ik wil de ruimte om te kunnen handelen naar wat de natuur van ons vraagt. Natuurlijk worden daar afspraken over gemaakt. En met de mensen van Park Lingezegen, die met regelmaat bij ons komen kijken, komen we er altijd uit.’
Als je wilt, lukt alles
Bovenal is Louis een heel gelukkig mens, en hoeveel boeren kunnen dat tegenwoordig zeggen? ‘Het is geen hobby, meer een levensvervulling’, zegt hij. Dat begon met vogels, zijn grote liefde. Vanzelf word je een allround natuurliefhebber. Toen het park tussen Arnhem en Nijmegen op de agenda kwam, ondernam hij actie. ‘Ik ben met niets begonnen. Ik heb grond gekregen dankzij Park Lingezegen, maar ook omdat ik me er tegenaan heb bemoeid. Op het eerste moment heb ik me gemeld: laat ons die grond maar beheren, dan richten wij de akkers en het omliggende landschap in zodat jullie alleen nog verharde paden en een stuk hoofdstructuur hoeven aan te leggen. Het is wel bijzonder dat Park Lingezegen het ook echt aandurfde. Daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor.’
Bovenal ziet Louis het als les: als je als particulier echt iets wilt, dan kun je het voor elkaar krijgen. ‘Je moet netwerken en er energie in steken. Je moet ook lef hebben en kansen grijpen. Dat is ook wel mijn stijl. Ik volg mijn gevoel, binnen tien seconden heb ik ja gezegd.’
Inmiddels is de wens (4 of 5 hectare) uitgegroeid naar 110, zijn er weilanden bijgekomen, een boomgaard en voedselbossen en heeft Louis drie congressen op zijn naam staan. Lukt er ook weleens iets niet? ‘Je komt natuurlijk altijd tegenslagen op je weg tegen. Maar je bouwt zelfvertrouwen op, dat je problemen gewoon kunt oplossen. Je moet ook niet bij de pakken neer gaan zitten maar je koers voor ogen houden. Gaat er iets niet goed, dan trek je daar je les uit en ga je snel weer verder. ’
Wachten op de geelgors
Trots is hij op de bijzondere planten die vorig jaar spontaan opgroeiden – de zaden bleken nog in de grond te zitten en kwamen ineens op. ‘Dan denk ik: ik heb toch iets goed gedaan.’ Wensen zijn er ook: ‘Toen ik jong was, was er nog heel veel biodiversiteit. Ik heb het achteruit zien gaan. Ik ga er ooit wat aan doen, dacht ik altijd. De natuur kan zich herstellen maar heeft ook tijd nodig. Ik zit nog op een aantal vogels te wachten, de lievelingssoorten uit mijn jeugd. De geelgors bijvoorbeeld, een van mijn geliefde vogeltjes. Als kind hield die me al bezig. Hij heeft een prachtige zang en ziet er ook gewoon mooi uit. Hij kan hier leven, nu is het wachten tot hij een keer langskomt.’
Rijk boerenland voor alles wat leeft én beleefbaar voor de mens. Foto: Louis Dolmans
