Rennen, klimmen, uitglijden, bungelen, uitkijken, springen, ze hebben het er druk mee in de speelnatuur van Schuytgraaf, een terreintje dat ‘Modder aan je broek’ heet. Gelegen naast De Buitenplaats.
Die modder blijkt ook meteen het probleem van het gebiedje te zijn, voor sommigen. Moeders waarschuwen hun keurige dochtertjes zich niet vies te maken. De meiden beloven dat ze echt wel uitkijken maar laten zich niet afremmen, niet door moeder en niet door modder. Ze lopen over boomstammen waar een volwassene zich niet op waagt: veel te glad. Ze rennen door de wirwar van struikbegroeiing. En storten zich dan op de nieuwste uitdaging, het trekpontje.
Over de brede sloot is een blauw touw gespannen waarmee een pontje naar de overkant wordt getrokken. Het vaart heel wat keren heen en weer op deze mooie herfst-woensdagmiddag. Het gaat niet om het aankomen, het gaat om de reis, zoals filosofen ook al eens bedacht hebben. Van alles en iedereen gaat mee op reis, honden, fietsen en vooral kinderen.
Ik waag me als volwassene aan boord. Gelukkig zijn mijn medepassagiers vakbekwaam en trekken ze de boot met stevige rukken naar de overkant. En, alweer gelukkig, lukt het ze niet een harde landing tegen de steiger te forceren, zodat ik niet omver kukel. Want het hek aan de zijkanten is niet op iemand van mijn lengte berekend en zou me weinig houvast geven.
Verlost van de zorg voor een groot mens, gaan de varensgasten los. Eens kijken of ze het vaartuig omver kunnen krijgen door flink heen en weer te schommelen. Het lukt hen niet. Het ontwerp is berekend op de ondernemingslust van jochies.
Verder doorlopend kom ik in het Speelbos. Van het vroegere bos zijn nog wat eiken, essen en wilgen overgebleven. Als komend voorjaar de geplante variatie aan bomen en struiken het terrein overneemt, ontstaat ook hier een fantasie-prikkelende natuur voor kinderen. Daaraan dragen aangelegde zaken als bruggetjes in vele soorten en waterspeelplaats bij, net als veel ruimte voor struinen, grasduinen en hutten bouwen. De open lesruimtes, met banken, geven aan dat het ook voor natuureducatie bedoeld is.
Voor de kinderen in Modder aan je broek, is het Speelbos nog geen vertrouwd gebied. ‘Ik mag er niet meer heen van mijn moeder want ik zat onder de modder toen ik daar gespeeld had,’ zegt een jongetje dat wel losgelaten wordt in het kleinere en wat dichterbij de huizen gelegen Modder aan je broek.
Moeder en modder blijkt een wat lastige combinatie. Kom op zeg, er bestaan wasmachines.
Margreet Jellema
Bureau De Knotwilg
