“Hey, I put some new shoes on and suddenly everything is right…” Ik moet onwillekeurig aan dat nummer van Paolo Nutini denken. Ik verwachtte het bijna ook met m’n hardloopschoenen. En guess what? Het was ook zo! Maar of het aan de schoenen lag?
De eerste keer dat ik ging lopen, dacht ik: hé, dit valt best mee. Maar ik had me voorbereid op een kwelling, en het stelde natuurlijk ook nog niet al te veel voor (afwisselend 1, 2 en 3 minuten hardlopen en wandelen). Daarna kon het dus alleen maar tegenvallen. En dat deed het ook.
Maar sinds de nieuwe schoenen ga ik als een speer (bij wijzen van spreken dan). De pijntjes in de kuiten zijn weg. Er kwam wel even spierpijn in billen en bovenbenen voor in de plaats, maar fijn om te weten dat daar wat gebeurt. Minuut twee vind ik standaard een drama, maar daarna ben ik warm en gaat het lekker.
Maar of het aan de schoenen ligt? Want gelijk met mijn nieuwe schoenen gebruik ik nu ook de timer op mijn telefoon. Jawel: daarvoor telde ik de minuten uit het trainingsschema gewoon uit mijn hoofd. Maar nadat ik afgelopen zaterdag een uur in plaats van veertig minuten weg was geweest, luisterde ik in bed naar mijn wekker, en dacht ik: hé, een seconde gaat helemaal niet zo langzaam.
Dus sinds de telefoon gaan de minuten veel sneller. In het begin was het wel lekker om je op tellen te concentreren, maar laten we eerlijk zijn: drie minuten gaat nog wel, maar straks tot 1800 tellen wordt iets te gortig.
Lotty
Lotty is beginnende hardloper en doet mee aan de Lingezegenloop. Ze blogt daarover op parklingezegen.nl/lingezegenloop
